Γράφει ο Νίκος Γεωργαντζάς.

Και γιατί άραγε ψηφίζουμε Hellenismus και όχι Ελληνισμό; Ίσως όντως να χρήζει τούτο νομικής παρέμβασης από εισαγγελείς, αλλά το φαινόμενο της υπερψήφισης από 199 μέλη της πολιτικής τάξης του μνημονίου #2, το οποίο αντί γιά συγκεκριμένα αριθμητικά στοιχεία περιέχει... κουκίδες [1], δεν παύει να είναι παρά ένα παράδειγμα της επένδυσης της πολιτικής αυτής τάξης στον Hellenismus και όχι στον Ελληνισμό.

Με το να...
ψηφίζουμε Hellenismus και όχι Ελληνισμό, “επισήμως και θεσμικά ολοκληρώθηκε η υποδούλωση, η δική μας και των παιδιών μας για τα επόμενα 30 με 50 χρόνια... Αυτή η παρατεταμένη υποδούλωση σημαίνει από εμάς την απαιτούμενη αντίσταση και εξέγερση [2].

Εν τω μεταξύ, οι Παπαδημοβενιζελοπαπαντρεοσαμαράδες βάζουν χέρι πάλι τώρα στις συντάξεις γιά το ‘ναι΄ της τρόϊκας. Με βάση την κατά κόρον διαφθορά της ελληνικής πολιτικής τάξης [3], όλα δείχνουν να κατέληξαν σε μία ακόμα επώδυνη συμφωνία γιά τους συνταξιούχους: τα €100 εκ. θα αντληθούν από τις κύριες συντάξεις και τα €200 εκ. από τις επικουρικές [4].

Το κακό είναι πως αυτή η συμπεριφορά της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα είναι παρόμοια με εκείνη πολλών οργανισμών της ελληνικής διασποράς που, αντί να επενδύουν στον Ελληνισμό, αντ’ αυτού επενδύουν στον Hellenismus. Ένα απτό παράδειγμα είναι η οργάνωση των ‘ασπόνδυλων ομοσπόνδυλων’ του γκέττο της Αστόριας στην Νέα Υόρκη, που επίσημα ονομάζεται "Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης, Inc.", και που έχει κέρδος κάθε χρόνο, από την παρέλαση γιά την 25η Μαρτίου του 1821, περίπου 150.000 US$, χρήματα από εισφορές ομογενών (κόστος παρέλασης 350.000 US$) [5].

Γιατί δεν τα διαθέτει εφέτος γιά τους δεινοπαθούντες αδελφούς μας στην Ελλάδα; Εκτός από μιά παρέλαση-καρνάβαλο, ας κάνει και κάτι καλό υπέρ του Ελληνισμού και όχι υπέρ του Hellenismus.

Όπως, π.χ., η Ομοσπονδία Σωματείων Βόρειας Καλιφόρνιας με έδρα το San Francisco, η οποία πάρα πολύ σωστά και πράγματι πατριωτικά ματαίωσε φέτος την παρέλαση της 25ης Μαρτίου στο San Francisco. “Οι λόγοι που οδήγησαν την ομοσπονδία στο να πάρει μιά τέτοια απόφαση είναι τα πρόσφατα οικονομικά και πολιτικά δρώμενα στην πατρίδα μας. Σύμφωνα με δηλώσεις του Προέδρου της, Θεόδωρου Λαλιώτη, η ομοσπονδία αισθάνεται ότι δεν είναι σωστό να βγούν και να παρελαύνουν στους δρόμους και τις πλατείες του San Francisco, όταν εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στην Ελλάδα μαστίζονται από ανεργία, πείνα και αστεγία” [6].

Που είναι οι υπόλοιπες ελληνόφωνες ομοσπονδίες και παν-ενώσεις, σύλλογοι και οργανώσεις να βάλουν πλάτη; 'Εχουν μπόλικο χρήμα στα ταμεία τους από εισφορές ομογενών, ενώ τόσες και τόσοι ‘καρεκλοκένταυροι’ ηγετίσκοι τους, που ‘πουλάνε Ελλάδα’, από την μία πλευρά σιωπούν και κρύβονται, ενώ παράλληλα, από την άλλη μεριά μαζεύουν πολύ χρήμα, μόνον γιά τις ‘ανάγκες’ τους [5][7].

Αλλά και από το (ουσιαστικά πλέον ανύπαρκτο) ‘Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού’ (ΣΑΕ), σίγουρα οι 'Ελληνες δεν περιμένουν οτιδήποτε, μιάς και οι ‘ηγέτες’ του, ως... δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο έπαιρναν χρήμα από τις διεφθαρμένες ελληνικές κυβερνήσεις γιά ‘φιέστες’ και λοιπά χαζά [5]. Ένα τελευταίο απτό παράδειγμα ενός ‘ελληνικού’ οργανισμού που επενδύει στον Hellenismus και όχι στον Ελληνισμό είναι το ‘Hellenic American Bankers Association, Inc.’ ή H.A.B.A..

Όλες του οι διαλέξεις, τα σεμινάρια, οι δεξιώσεις κοκτέιλ και άλλες του εκδηλώσεις με προσκεκλημένους ομιλητές, που έχω παρακολουθήσει, δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τον Ελληνισμό. Μόνον τον Hellenismus του ‘χρηματιστικοποιημένου ζόμπι οικονομισμού’ προωθούν και τίποτε άλλο.

Ωστόσο, ο Ελληνισμός και ο Hellenismus, η Λατινική δηλαδή μεταγραφή του Ελληνισμού, δεν καλύπτουν τα ίδια ακριβώς πεδία. Ο Ελληνισμός ενσωματώνει την ιδέα της πολιτικής ηγεσίας του δήμου οπλιτών-πολιτών, την αρετή ή αριστεία, την συλλογική ευδαιμονία και την ομόνοια, τους πολιτικούς δηλαδή εκείνους στόχους που απαιτούνται από όλες και όλους τους οπλίτες-πολίτες που εξυπηρετούν εμάς τους κοινούς ανθρώπους, σε όλες τις χώρες του πλανήτη.

Η ιδέα της αστικής ευθύνης ή της ‘πολιτειότητας’ (ιδιότητας του οπλίτη-πολίτη) είναι αυτό που κάνει τον Ελληνισμό μία πολλή πολύτιμη κληρονομιά, ειδικά σήμερα, όταν η επιτυχία της χρηματιστικοποιημένης τεχνοκρατίας αλλάζει την κατεύθυνση των πολιτικών συστημάτων μέσα και γύρω από τα οποία όλες και όλοι μας ζούμε. Η αξία της ομόνοιας στη δημόσια ζωή, καθώς και το καθήκον και η ευθύνη της, όλα πολιτικά στην ουσία τους, πάνε πολύ πιό πέρα από την στενή έννοια του Ελληνισμού, ως ένα πεδίο ανθρωπισμού εντός των ανθρωπιστικών επιστημών.

Η παγκόσμια ευθύνη του καθιστά τον ευρύτερο του Hellenismus Eλληνισμό μία πρόκληση, που μπορεί και είθε να οδηγήσει σε πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος όλων των ενδιαφερομένων, ακόμη και της ιδίας της τρόϊκας! Αυτός είναι ο Ελληνισμός, που μας περιμένει, όχι μόνον σαν κάτι που πρέπει να μελετηθεί απλά ως παρελθόν, αλλά ως μια υπόσχεση ζωής γιά το παρόν μέλλον [8].

Αυτή η πρόκληση του Ελληνισμού και η διαφοροποίησή του από τον Hellenismus αποτελούν μία πάρα πολλή ενδιαφέρουσα προβληματική, η οποία μάλλον χρήζει ακαδημαϊκής μελέτης, με πολλαπλές επιστημονικές μεθόδους και μεθοδολογίες. Αν δε δεχθούμε την άποψη του Σωκράτους πως η αρετή είναι γνώσις, τότε τα πορίσματα των προτεινομένων επιστημονικών μελετών ίσως οδηγήσουν σε μία γνωσιολογική επανάσταση, που είναι τόσο άμεσα αναγκαία γιά τον ελληνικό μας κόσμο, όπως και γιά το ελληνικό μας έθος και έθνος, επειδή κινδυνεύουν τόσο άδοξα να σβηστούν από την ιστορία του πολιτισμού και να γίνουμε έτσι όλες και όλοι εμείς... κουκίδες στην παρούσα συγκυρία.