ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
Δεν είχε ακόμη φέξει καλά. Και μέσα στο μισοσκόταδο μερικές γυναικείες μορφές γοργοδιάβαιναν τους δρόμους της Ιερουσαλήμ κι’ ανηφόριζαν προς τον λόφο του Γολγοθά. Γιατί εκεί κοντά ήταν ο κήπος του σπουδαίου εκείνου βουλευτού, του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας, όπου το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής είχαν βιαστικά ενταφιάσει τον Ιησού, στο καινούργιο μνημείο του Ιωσήφ, «εν ω ουδέπω ουδείς ετέθη» (Ιωάν. ιθ 41), στο οποίο μέχρι ...
τότε κανείς δεν είχε ενταφιασθή. Και να τώρα, ξημερώματα της Κυριακής, οι γυναίκες ερχόντουσαν να αλείψουν με πολύτιμα αρώματα το νεκρό Σώμα του λατρευτού τους Διδασκάλου. Ένα πρόβλημα είχαν μόνο : «τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου ;» (Μαρκ. ιστ 3). Δηλαδή, ποιός θα παραμερίση την βαρειά πέτρινη πλάκα από την είσοδο του τάφου, ώστε να μπορέσουμε να μπούμε μέσα και να αρωματίσουμε τον Ιησού ;
Οι Μυροφόρες, βέβαια, δεν εγνώριζαν ότι στον Τάφο είχε εγκατασταθή στρατιωτική φρουρά, όπως το είχαν ζητήσει από τον Πιλάτο οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, επειδή φοβόντουσαν μήπως οι μαθητές του Ιησού κλέψουν το Σώμα Του «και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» (Ματθ. κζ 64). Και θα είναι η τελευταία αυτή πλάνη του λαού, ότι τάχα αναστήθηκε ο Ιησούς, χειρότερη από την πρώτη, που τον πίστεψαν σαν Μεσσία, Σωτήρα και Λυτρωτή.
Όταν, όμως, έφθασαν στον Τάφο δεν υπήρχε η φρουρά. Γιατί πριν από λίγο είχε σημειωθή ισχυρός σεισμός. Από τον φόβο δε που προκάλεσε, οι φρουροί έγιναν σαν νεκροί. Κι’ όταν συνήλθαν έφυγαν και εγνωστοποίησαν στους αρχιερείς όσα είχαν γίνει. Ότι, δηλαδή, ο τάφος είχε ανοίξει και ο νεκρός δεν βρισκόταν μέσα. Οι αρχιερείς τους συμβούλεψαν να διαδώσουν ότι οι μαθητές του Ιησού έκλεψαν το Σώμα Του ενώ εμείς εκοιμόμασταν. Τους έδωσαν, μάλιστα, και αρκετά χρήματα και τους καθησύχασαν, πως αν το μάθη ο Πιλάτος, εμείς θα τον πείσουμε ότι έτσι έχουν τα πράγματα και θα σας απαλλάξουμε από κάθε ανησυχία. Το χρήμα, η δωροδοκία και το ψέμα είναι οι συνηθισμένες μέθοδοι των ανθρώπων, για να διαιωνίζουν την απιστία τους από τα παλιά τα χρόνια μέχρι και τις ημέρες μας.
Αλλά ενώ το ψέμα της δήθεν κλοπής του Σώματος του Ιησού κυκλοφορούσε και πολλοί το επίστευαν, ο Κύριος άρχισε να διαγράφη την θριαμβευτική του πορεία στην ιστορία του κόσμου, όπως τόσο παραστατικά το λέει ο Ίδιος στο θεόπνευστο βιβλίο της «Αποκαλύψεως»: «εγώ ειμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων ειμι εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκ. α 17-18) : Εγώ είμαι ο πρώτος, διότι υπάρχω αϊδίως, και ο έσχατος, διότι θα είμαι πάντοτε. Είμαι ακόμη εκείνος, που ζη διαρκώς και έχει την ζωή από τον εαυτό του.
Και σταυρώθηκα και πέθανα για την σωτηρία των ανθρώπων. Και όμως, παρά τον σταυρικό θάνατό μου αναστήθηκα και ζω στους αιώνες των αιώνων. Είναι αυτό ακριβώς, που εβεβαίωσε ο άγγελος τις Μυροφόρες : «Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε • ουκ έστιν ώδε • ηγέρθη γαρ καθώς είπε. Δεύτε ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος» (Ματθ. κη 5-6) : Ζητάτε με πόθο και ευλάβεια τον Ιησού τον Εσταυρωμένο. Δεν είναι εδώ. Διότι αναστήθηκε καθώς το είχε πη. Ελάτε και δέστε τον τόπο, όπου είχε τοποθετηθή ο Κύριος.
Μέσα στο πέρασμα των αιώνων, οι άνθρωποι θα χωρίζωνται σε δυό παρατάξεις. Η μία θα αρνήται με πείσμα και θα πολεμάη επίμονα την Ανάσταση του Χριστού. Η άλλη θα δέχεται με χαρά το μήνυμα, ότι ο Χριστός Ανέστη • και θα αναμεταδίδη παντού το χαρμόσυνο και ελπιδοφόρο μήνυμα : «Αληθώς Ανέστη» ! Έχουμε ήδη μια ανελέητη πολεμική εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών, στα Σχολεία. Οι Κληρικοί απαγορεύεται να έχουν πρόσβαση στον μαθητόκοσμο, προκειμένου να τελεσθή το Μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως.
Οι μαθητές εξωθούνται, από διαφόρους κύκλους, σε πράξεις έκνομες και επαναστατικές. Ο εκκλησιασμός, η πρωϊνή προσευχή, η έπαρση της Σημαίας έχουν ήδη καταργηθή σε κάποια Σχολεία. Γενικώτερα δε, γίνεται μια συνεχής πολεμική κατά της Εκκλησίας, άλλοτε φανερή και άλλοτε καμουφλαρισμένη, με απώτερο σκοπό την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας. Και το περίεργο είναι, πως ενώ οι ιθύνοντες της Πολιτείας ζητούν την συνδρομή της στα συσσίτια, στην διανομή ρούχων και άλλων εφοδίων σε πεινασμένους, άστεγους και, γενικά, ανήμπορους συνανθρώπους μας, και η Εκκλησία προσφέρει ένα τεράστιο κοινωνικό έργο με αγάπη και στοργή, ο πόλεμος εναντίον της συνεχίζεται.
Και από ποιούς ; Από εκείνους, που έφεραν την εξαθλίωση στην Χώρα μας και την ωδήγησαν στο χείλος της αβύσσου. Όλοι αυτοί οι ψευτοπροοδευτικοί με την απιστία και την απληστία τους έχουν συντελέσει στην ανησυχητική αύξηση της εγκληματικότητας, στην ανασφάλεια των πολιτών, στις ληστείες και στην ανηθικότητα. Όποιος αρνείται τον Αναστάντα Χριστό οδηγείται και οδηγεί στο χάος, και στην υλική και πνευματική καταστροφή.
Αλλά για μας, αγαπητοί αδελφοί, ο Χριστός Ανέστη, νικητής του θανάτου και των σκοτεινών δυνάμεων. Το λένε οι γλυκόλαλες καμπάνες, οι αναμμένες λαμπάδες, τα λαμπερά μάτια, τα χαρούμενα πρόσωπα, όπως το λέει και ο χαιρετισμός που ανταλλάσσουμε όλες αυτές τις ημέρες : Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη, αλλά και όπως το τονίζει, πολύ παραστατικά, ο χριστιανός ποιητής Αλέξανδρος Γκιάλας, ο πολύ γνωστός μας Γ. Βερίτης : «πλάκες που στέκατε βαρειές, στα μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο Χριστός μου».
Ναι, αδελφοί. Ο Χριστός μας δίνει την δύναμη και το κουράγιο ν’ αγωνιστούμε για να ξεπεράσουμε την θλίψη και την κατήφεια και την αγωνία αυτών των πραγματικά δύσκολων καιρών. Μόνο να του ζητάμε και να του λέμε : «Πρόσθες ημίν πίστιν» (Λουκά ιζ 5). Κύριε, πρόσθεσέ μας πίστη • και με την χάρη σου αύξησε την πίστη που έχουμε, και κάνε την τελειότερη, ώστε με αυτή να ανταποκριθούμε στις υποχρεώσεις μας και να υπερνικήσουμε την σημερινή κρίση. Χριστός Ανέστη, λοιπόν, σε όλους σας. Χριστός Ανέστη στους μαθητές, στους φοιτητές, στα εργαζόμενα νειάτα και στα στρατευμένα παιδιά της Ελληνικής μας Πατρίδος. Χριστός Ανέστη σ’ ολόκληρο τον απόδημο Ελληνισμό. Χρόνια πολλά, αναστάσιμα, ευλογημένα.
Μετά πολλής αγάπης εν Χριστώ Αναστάντι
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
